-
1 utrącić
глаг.• потерять• утратить* * *utrac|ić\utracićę, \utracićony сов. kogo-co потерять, утратить кого-что; лишиться кого-чего;\utracić wzrok потерять зрение; \utracić wiarę утратить веру; \utracić zdolność do pracy утратить трудоспособность; \utracićił władzę w nodze, w ręce у него отнялась нога, рука
+ stracić* * *utrącę, utrącony сов.1) отколо́ть, отби́ть2) разг. отклони́ть, провали́тьutrącić propozycję (wniosek) — провали́ть предложе́ние
utrącić czyjąś kandydaturę — отклони́ть чью́-л. кандидату́ру
-
2 utrącać
impf ⇒ utrącić* * *ipf.utrącić pf.1. (= odtłukiwać) chip off, knock off.2. pot. (= nie dopuścić do zajęcia stanowiska) trip (sb) up; (= spowodować usunięcie ze stanowiska) unhorse, unsaddle (sb); ( projekt ustawy w parlamencie) kill; utrącić czyjąś kandydaturę destroy sb's candidacy.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utrącać
См. также в других словарях:
utrącić — dk VIa, utrącićcę, utrącićcisz, utrąć, utrącićcił, utrącićcony rzad. utrącać ndk I, utrącićam, utrącićasz, utrącićają, utrącićaj, utrącićał, utrącićany 1. «trąciwszy oddzielić coś od czegoś; odbić, odtłuc» Utrącić ucho dzbana. Figurka z utrąconym … Słownik języka polskiego
